Steun de auteurs en de winkels, en koop uw boeken bij de prachtige boekhandels in de stad.

7 januari 2022
Het onmenselijke lijden van Henk de Groot, een novelle van Ruben Korfmaker, bevindt zich in de fase van eindredactie. Het boek gaat over een gewone man die zich afvraagt waarom zijn god hem slechts één vrouw toestaat terwijl andere vrouwen hem blijven opwinden. Henk besluit om één keer in zijn geordende leventje toe te geven aan de lusten. Voor één keer probeert hij de goddelijke verantwoording te vergeten die hij moet afleggen zodra hij zijn leven inruilt voor eeuwigheid. De keuzes van Henk leiden tot zijn ondergang.

25 september 2020, brief van de dag in de Volkskrant

Ogen sluiten lost geen problemen op
Vijfenvijftig jaar geleden deed ik mijn ogen dicht en dacht ik dat mama me niet zag. Mama hield mijn veronderstelling in stand door te zeggen: ‘Hé, waar is Ruben nou?’ Ik giechelde het uit. Het was een leuk spel. Eén keer sloot ik mijn ogen bij het oversteken van een drukke weg. Toen werd mama boos, want automobilisten willen doorrijden, geen spelletjes doen.
Ik werd ouder, er kwamen inzichten. Ik leerde dat als ik mijn ogen sloot een ander mij nog prima kon zien. En ik leerde meer. Omdat ik het interessant vond dingen te weten, tegen elkaar af te wegen en me dan een mening te vormen, of niet. Ik leerde dat het sluiten van ogen helpt als je wilt slapen, maar niet als je een probleem wilt oplossen.
De laatste tijd zie ik op verschillende media jongvolwassenen met grote maatschappelijke invloed die vroeger hetzelfde spelletje speelden als ik, maar aan wie nooit is uitgelegd dat het een spelletje was. Dat je jezelf en anderen een probleem bezorgt als je midden op een drukke verkeersweg blijft staan. Dat een virus gewoon doorknaagt als je je ogen sluit.
Rappers, zangers, bodybuilders en dansers. Ik weet zeker dat ze voors en tegens zorgvuldig hebben afgewogen, om daarna tot het besluit te komen dat ze niet meer mee willen doen aan de overheidsmaatregelen tegen ­corona. Maar hun argumenten zijn persoonlijk. Zij beargumenteren anders dan ik, want hun plezier, hun werk is weg, en ik zit in een risicogroep. Ik doe straks mijn ogen dicht en dan kan mama mij weer zien.

28 april 2021, Brief van de Dag in de Volkskrant

Willem Bisseling is literair agent en kan de stroom ongevraagde manuscripten niet aan (Boeken, 24 april). Daarom moet ik stoppen met schrijven. Bisseling schrijft over ‘echte schrijvers, vakmanschap, kritisch zijn’. Intussen zien we de ene na de andere BN’er met een boek op de proppen komen. Ze verkopen goed, maar hoe zit het met hún vakmanschap?

Hoe kritisch waren uitgeverijen en agenten toen Thomas Acda en Tijl Beckand een manuscript instuurden? Minder dan toen ik dat nog deed. De weg van de minste weerstand is mensen als Bisseling niet vreemd. En daardoor wordt de beperkte ruimte voor debutanten niet door schrijvers ingenomen, maar door ­namen. Ik schrijf al vijftien jaar, heb vier ­romans op mijn naam staan, ben kritisch op mijn werk en de weinige lezers die mij weten te vinden, waarderen mijn boeken. Ik doe alles in eigen beheer; ik heet dan wel ­Ruben, maar geen Nicolai.

De reactie van Ruben op de oproep van Willem Bisseling om geen manuscripten meer op te sturen, heeft de literaire blog Tzum gehaald. Rubens talenten zijn voorwaar niet onopgemerkt gebleven. Bekijk de blog door op de zwarte knop te klikken.