Grunten is een zangtechniek in de death metal waarbij de zanger zo rauw mogelijk geen tekst brult. En ik wil het leren. Om een tegengeluid te laten horen. Letterlijk. Een tegengeluid voor al die kleine gillende strotjes bij scholen, in de stad, in de buurt. Kinderen van ouders die ooit slachtoffer zijn geweest van vernieuwend onderwijs en die niet geleerd hebben om hun kinderen terecht te wijzen. Kinderen die luidruchtig hun gang blijven gaan, die aangemoedigd worden in hun gedrag omdat een correctie de ontwikkeling van zo’n teer zieltje in één haal naar de kloten kan helpen. Dat moeten we niet willen toch?

Nou, dat wil ik dus wel, althans het stoppen van gillende kinderen. En omdat mijn stembanden kansloos zijn in de hoge frequenties, wordt het hoog tijd voor Sepultura en Gorefest. Grunten. Om tijdens zo’n orgie van bandeloos en onbegrensd gegil op te staan en een tegengeluid te laten horen. Om in de stad zo’n kleintje, nee, de ouders bij hun oorlelletje te pakken, mijn longen vol te zuigen en in één destructieve oergrunt het volledige oeuvre van Kataklysm hun buis van eustachius in te jagen. Daarbij hoop ik van harte dat de piep in hun oren die daar op volgt, weer over gaat, want die van mij is eeuwig. Die van mij zal er altijd zijn. En dat wens ik niemand toe. De eeuwige piep in mijn oren wordt aangewakkerd door hoge tonen, en daarom moeten ouders van gillende kinderen weten dat ik last van ze heb. Daarom moet ik leren grunten. Ik ben nu eenmaal niet zo goed in kringgesprekken.