Diëtiste. Medisch bevoegd persoon die zich speciaal bezighoudt met het geven van dieetvoorschriften (Van Dale), en vrijwel altijd met die e aan het eind. Ooit wel eens een diëtist zonder e gezien? Ik niet. Alleen maar vrouwen, en zonder uitzondering kunnen ze wel een speklap gebruiken. Ik daarentegen, vier het leven; het is te kort om dat niet te doen. Bovendien sport ik niet, want het leven is te kort om dat wél doen. De consequenties tonen zich inmiddels voornamelijk rond de buikpartij. En dus keek ik deze week op last van mijn huisarts een schattig meisje in haar betraande ogen. Ze snoof dat het een aard had en blies af en toe wat in haar zakdoek. Kennelijk was ze met al haar fantastische voedingsvoorschriften niet in staat om een fikse verkoudheid op afstand te houden. Het kwam haar knuffelgehalte ten goede. Ze was leuk, ondanks, of dankzij, haar snotneusje.

Een kilo of vijftig schatte ik haar in. Iets meer dan mijn overgewicht. En ze begon me vragen te stellen. Wat ik at, wat ik dronk, ze woog me, ze rekende en ze zag dat ik te zwaar was. Beweegt u wel genoeg? vroeg ze, en ik moest toegeven dat de peristaltiek de enige beweging was die ik vrijwillig beoefende. Ze keek me ernstig aan, maar haar strengheid werd ondermijnd door een heel lief niesje. Ze legde uit wat ik moest eten en vooral wat ik moest laten staan. Daarna opende ze een la en gaf me wat folders mee. ‘Lees dit maar eens door,’ zei ze. ‘Dan zie ik u over een half jaartje weer.’ Ik knikte. Als ze dan maar wel die speklappen heeft gehad, dacht ik. Anders wordt ze nooit beter.